10 grudnia 1942 roku Niemcy dokonali brutalnej pacyfikacji we wsi Wola Przybysławska, w wyniku której zginęło kilkanaście osób z miejscowej ludności polskiej oraz co najmniej dwóch ukrywających się Żydów. Wydarzenia te są jednym z udokumentowanych przykładów niemieckiego terroru wobec mieszkańców wsi na okupowanych terenach Polski w czasie II wojny światowej.
Według zachowanych relacji, zbrodnia była związana z obecnością ukrywających się w okolicy Żydów, jednak powojenne śledztwa nie pozwoliły jednoznacznie ustalić, czy to właśnie pomoc Żydom była bezpośrednią przyczyną represji. Wiadomo natomiast, że niemieccy żandarmi otoczyli wieś i dokonali egzekucji na mieszkańcach, w tym na osobach z rodzin Aftyków, Gawronów, Kamińskich, Ochmińskich i Nalewajków. Część zabudowań została podpalona, a część ofiar zginęła w pożarze.
Wśród zamordowanych znaleźli się również ukrywający się w gospodarstwie Żydzi, lecz dokładna liczba ofiar żydowskiego pochodzenia nie została ustalona. Po pierwszym ataku w ukryciu pozostały Aniela Aftyka oraz jej córki Zofia i Marianna. Z dostępnych materiałów wynika, że kilka dni później Zofia i Marianna zostały odnalezione przez Niemców i zabite, a matka Aniela przeżyła wojnę.
Pacyfikacja Woli Przybysławskiej jest tragicznym przykładem niemieckiej polityki brutalnych represji wobec ludności cywilnej na okupowanych terenach Polski. Celem takich działań było zastraszenie mieszkańców i uniemożliwienie im jakiejkolwiek pomocy osobom prześladowanym. Instytut Pamięci Narodowej prowadził postępowania dotyczące niemieckich zbrodni na tym obszarze, dokumentując okoliczności i skalę wydarzeń.
Pamięć o ofiarach pozostaje wciąż żywa, a historia mieszkańców Woli Przybysławskiej stanowi świadectwo tragicznych doświadczeń ludności cywilnej pod niemiecką okupacją w czasie II wojny światowej.
Jeśli podobał Ci się materiał, możesz wesprzeć rozwój tej strony stawiając symboliczną kawę, Dziękuję
Komentarze
Prześlij komentarz